Let the game begin

Τα παιχνίδια επιβίωσης, που έκαναν την εμφάνισή τους στους τηλεοπτικούς δέκτες στην Ελλάδα το 2003 με το Survivor 1 -ακολουθώντας το πρότυπο των αντίστοιχων παιχνιδιών του εξωτερικού-, γνώρισαν μία πρωτοφανή απήχηση αλλά και μία εξίσου μεγάλη πολεμική για το χαρακτήρα τους και τα πρότυπα που καλλιεργούν. Πυροδότησαν συζητήσεις επί συζητήσεων και δίχασαν το τηλεοπτικό κοινό.

Παρ’ όλ’ αυτά, κατάφεραν να καθιερωθούν κατά κάποιον τρόπο και σήμερα, περιμένοντας πια τον καινούργιο κύκλο του Survivor ύστερα από δύο συνεχόμενα χρόνια προβολής στο ΣΚΑΙ, φαίνεται πως η ελληνική κοινωνία, στρέφοντας την προσοχή της στην οικονομική κρίση και στα εθνικά ζητήματα, δείχνει, αν όχι την αποδοχή της, σίγουρα την ανεκτικότητά της.

Οι φανατικοί υποστηρικτές πληθαίνουν καθώς η φυγή από τη ζοφερή πραγματικότητα κρίνεται πλέον επιτακτική, έστω και για λίγες ώρες. Γιατί στην ουσία τα παιχνίδια αυτά προσφέρουν τη διασκέδαση που όλοι επιζητούν ικανοποιώντας ταυτόχρονα την ανάγκη του ανθρώπου για ταύτιση με ομάδες, χρώματα και σύμβολα.

Δελεαστική είναι επίσης και η δυνατότητα παρακολούθησης της καθημερινής ζωής των παικτών. Οι συγκρούσεις και η αποκάλυψη της προσωπικότητάς τους κάτω από δύσκολες συνθήκες διεγείρουν το ενδιαφέρον και την περιέργεια και δίνουν το έναυσμα για κριτική, που ασκείται τις περισσότερες φορές με υπερβάλλοντα ζήλο υπέρ ή κατά των συμμετεχόντων.

Το σενάριο, γνωστό. Το ζητούμενο, η επιβίωση. Στο Survivor 3, όμως, η παραγωγή, σε μία προσπάθεια ανανέωσης και αύξησης της τηλεθέασης, φέρνει αντιμέτωπες Ελλάδα και Τουρκία -κάτι που παρακολουθήσαμε και στο παρελθόν και που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο Mega το 2006.

Τολμηρό εγχείρημα, αν λάβουμε υπόψη το εκρηκτικό κλίμα που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας, λόγω των εθνικών θεμάτων; Ας ελπίσουμε ότι το παιχνίδι δε θα γίνει αφορμή για εθνικιστικά παραληρήματα και ότι θα επικρατήσει ο υγιής συναγωνισμός στα πλαίσια μιας καλής γειτονίας, κάτι για το οποίο είμαστε κι εμείς ως κοινό υπεύθυνοι.

So, let the game begin!