Τούρκος εσύ κι εγώ Ρωμιός

Το Survivor ξεκινά! Πρώτη σκηνή στο αεροδρόμιο, αναχώρηση των παικτών. Αποχαιρετισμός από οικογένειες και φίλους.. Οι ίδιες σχεδόν σκηνές σε όλους.. Έλληνες και Τούρκους. Αγκαλιές, χαμόγελα, κρυμμένη αγωνία..  Η ανησυχία στα πρόσωπα των γονιών δεν μπορεί να κρυφτεί.. Ευχές και ενθαρρυντικά λόγια…

Οι παίκτες χαρούμενοι, λένε δύο λόγια στην κάμερα.. Ενθουσιασμός και ανυπομονησία.. Όλοι θέλουν να ζήσουν την εμπειρία.. Έλληνες και Τούρκοι. Ίδιες σκέψεις, ελπίδες, όνειρα.. ίσως και ίδιοι φόβοι. Η μόνη διαφορά? άλλη γλώσσα.. λέξεις που χρειάζονται μετάφραση.

Βλέποντας αυτές τις σκηνές και στα δύο αεροδρόμια , μία σκέψη μόνο…όλοι είμαστε ίδιοι. Όλοι χαμογελάμε όταν είμαστε χαρούμενοι. Όλοι κλαίμε όταν είμαστε λυπημένοι. Όλες οι μανάδες δακρύζουν και ανησυχούν.. οι πατεράδες κρύβουν τα αισθήματά τους σε δυνατές αγκαλιές και αστεία..

Μοιάζουμε διαφορετικοί αλλά είμαστε ίδιοι. Όλοι είμαστε άνθρωποι. Όλοι έχουμε συναισθήματα, όνειρα, επιθυμίες.. «Η πραγματική εθνότητα μας είναι το ανθρώπινο γένος» είχε πει ο Άγγλος συγγραφέας Χ. Τζ. Γουέλς. Ναι είμαστε διαφορετικοί σε εξωτερικά χαρακτηριστικά, εθνικότητα, κουλτούρα, γλώσσα, θρησκευτικά πιστεύω.. αλλά δεν παύουμε να είμαστε ίδιοι. Όλοι μας γεννιόμαστε έχοντας μόνο ένα χαρακτηριστικό που μας ενώνει, είμαστε άνθρωποι. 

Το Survivor, το παιχνίδι των ανατροπών, αποφάσισε φέτος να ενώσει δύο χώρες φέρνοντας τες αντιμέτωπες. Δύο γειτονικές χώρες, με κοινές σελίδες ιστορίας και πολλές άσχημες μνήμες, αντίπαλες  σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι επιβίωσης. Δύο ομάδες, 12 ‘Ελληνες και 12 Τούρκοι, ένα παιχνίδι.

Εμείς οι θεατές θα παθιαστούμε, θα υποστηρίξουμε την χώρα μας, αλλά δεν θα ξεχάσουμε ότι είναι ένα παιχνίδι.. Θα δούμε διαφορές αλλά και κοινά χαρακτηριστικά με έναν άλλο λαό.. Που θα γείρει η ζυγαριά?

ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ

Μπορούμε άραγε να ξαναγίνουμε παιδιά? Να πλησιάσουμε άφοβα τον άλλον, να τον κοιτάξουμε στα μάτια και να τον ρωτήσουμε: Θέλεις να παίξουμε?