Της Ελλάδος τα παιδιά

Μπορεί η περήφανη ελληνική ψυχή να ανεχτεί την ήττα από τους γείτονες Τούρκους έστω και μέσα στα πλαίσια ενός παιχνιδιού όπως το Survivor; Ήδη η τουρκική ομάδα έχει κατατροπώσει τρεις φορές την ελληνική!

Το ότι το Survivor είναι απλώς ένα παιχνίδι και όχι ελληνοτουρκική σύρραξη το έχουμε πει πολλές φορές -ίσως μάλιστα να έχουμε γινει γραφικοί αλλά καλό είναι να το υπενθυμίζουμε. Ο αντίκτυπος της ήττας, όμως, στην ψυχολογία του έλληνα τηλεθεατή είναι ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε προς το παρόν…

Τι έχουν πάθει τα παιδιά μας; Γιατί, ενώ γνωρίζουμε ότι στην Τουρκία το Survivor έχει μετατραπεί σε ολυμπιακό άθλημα με πολλούς πρωταθλητές, εμείς δεχτήκαμε να τους αντιμετωπίσουμε όντας απλοί αθλητές; Γιατί η ελληνική παραγωγή αποφάσισε αυτή την άνιση αναμέτρηση;

Πού είναι ο Ντάνος, η Δαλάκα, ο Γκότσης, ο μισθοφόρος, ο Βασάλος για να μας ξελασπώσουν; Τι τα θέλουμε τα σπόιλερ αφού ξέρουμε εκ των προτέρων ότι θα χάσουμε; Γιατί δε μας σέβονται ως τηλεοπτικό κοινό; Μήπως να τους δώσουμε ένα μάθημα, να μην παρακολουθήσουμε ξανά αυτό το παιχνίδι-παρωδία;

Η αλήθεια είναι ότι μου έχουν λείψει οι Διάσημοι και οι Μαχητές… Το πάθος δύο ελληνικών ομάδων που αγωνίζονταν επί ίσοις όροις… Οι αναμετρήσεις τους και οι αναμετρήσεις μας.. οι υγιείς αναμετρήσεις μας όμως. Ο «εθνικός διχασμός» που προέκυψε δε μου έλειψε καθόλου. Χωριστήκαμε κι εμείς σε δύο στρατόπεδα βάλλοντας ο ένας εναντίον του άλλου. Κατάρες αμφοτέρωθεν και ηρωοποίηση παικτών.

Μία ακραία συμπεριφορά που θυμίζει αυτή των οπαδών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού πριν από το Πρωτάθλημα. Υπήρχαν βέβαια και αυτοί που προσπαθούσαν να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να κατευνάσουν τα πάθη φωνάζοντας: «προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;», φωνές λογικής μέσα στον παραλογισμό που επικρατούσε… όμως οι συμβουλές τους δεν εισακούγονταν και τόσο…

Σκέφτομαι, λοιπόν: Μήπως το Survivor 3 μας δίνει μία μοναδική ευκαιρία. Να ενωθούμε, να υποστηρίξουμε όλοι μαζί μία ομάδα, την ελληνική ομάδα, και τους παίκτες μας, οι οποίοι προσπαθούν να μας βγάλουν ασπροπρόσωπους δίνοντας μεγάλο αγώνα. Είμαι σίγουρη ότι οι πρώτες ήττες δε θα συνεχιστούν επ’ αόριστον γιατί οι Έλληνες έχουν δείξει ότι είναι δυνατοί.

Για πρώτη φορά, εξάλλου, οι γυναίκες της ομάδας μας στο σύνολό τους είναι ανταγωνιστικές και έχουν πετύχει πολλές νίκες. Ίσως τους λείπει η αυτοπεποίθηση, δεν τους λείπει όμως το θάρρος. Ποιος θα τους στηρίξει λοιπόν, αν όχι εμείς;

Προσωπικά προσπαθώ να μη δίνω σημασία στις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που ακούγονται πριν καλά καλά ξεκινήσει το παιχνίδι. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα που χρειάζεται ξεχωριστή ανάλυση..