Κρυπτο-Survivor fan

Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους εγκλωβισμένους σε στερεότυπα, τους επηρεασμένους από το ρατσισμό που υφίστανται οι –φανατικοί ή μη- τηλεθεατές των παιχνιδιών επιβίωσης (Survivor, Nomads κ.τ.λ.), τους προδομένους από τον ίδιο τους τον εαυτό. Eκείνους που γι΄ αλλού ξεκίνησαν να πάνε και ξεστράτισαν απομακρυνόμενοι από το δρόμο της τάξης και της ηθικής, η οποία υπαγορεύει την πλήρη απαξίωση αυτών των παιχνιδιών διότι (ως άλλος Σωκράτης) διαφθείρουν τη νεολαία, αποπροσανατολίζουν τον κόσμο και τον αποβλακώνουν.

Σ’ εκείνους όσοι, στα σπίτια των φίλων τους που παρακολουθούν το Survivor, την ώρα της προβολής κουνούν υποτιμητικά το κεφάλι, χλευάζουν και ειρωνεύονται με ύφος εκατό καρδιναλίων αλλά με την άκρη του ματιού τους προσπαθούν να κλέψουν όσες περισσότερες εικόνες μπορούν και ζητωκραυγάζουν ενδόμυχα με τη νίκη της ομάδας που υποστηρίζουν…

Σ’ εκείνους που υποτίθεται ότι βλέπουν μόνο ντοκιμαντέρ για την καφετιά σαλαμάνδρα του Περού και στην πραγματικότητα γνωρίζουν μέχρι και πόσα σφραγίσματα έχει ο Ντάνος… Σ’ εκείνους που ζουν μέσα στην αβάσταχτη μοναξιά ενός κρυπτο-Survivor fan.

Αυτοί οι άνθρωποι όντως καταδίκαζαν μετά βδελυγμίας όλα τα ριάλιτι παιχνίδια της τηλεόρασης συμμεριζόμενοι τις απόψεις των επικριτών. Τα στάδια μετάβασης από το ένα άκρο στο άλλο μου θυμίζουν τα λεγόμενα «στάδια του χωρισμού» -ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη από τους αγαπητούς ψυχολόγους αφού θα δανειστώ την ορολογία τους προσαρμοσμένη, βέβαια, στο θέμα μου (άρα παραποιημένη):

1. Άρνηση: «Τι σόι παιχνίδια είναι αυτά; Αποκλείεται να έχουν επιτυχία αυτά τα τηλεσκουπίδια!»
2. Θυμός: «Έλεος!!! Δεν υπάρχει παιδεία σ΄ αυτήν τη χώρα, πώς μπορεί ο κόσμος ν’ ανέχεται όλα αυτά τα ξενόφερτα υποπροϊόντα, τι υποκουλτούρα, τι κατάντια!»
3. Διαπραγμάτευση: « Δεν μπορεί να είναι τυχαία τέτοια επιτυχία. Πρέπει να το δω οπωσδήποτε για μία φορά. Μμμ, δεν είναι τόσο κακό τελικά… Τα αγωνίσματα είναι ενδιαφέροντα… Και αυτός ο παίκτης μου αρέσει πολύ…»
4. Θλίψη (εγώ θα το ονόμαζα «Τύψεις»): «Έχω πέσει πολύ χαμηλά… Τι ντροπή! Αν με πάρουν χαμπάρι θα γίνω ο περίγελος της παρέας!» (Ήδη σκέφτεσαι το επόμενο επεισόδιο).
5. Αποδοχή: «Ε, ναι λοιπόν! Μου αρέσει και θα το βλέπω. Εξάλλου εγώ το παρακολουθώ με κριτική ματιά… και ούτε θα το μάθει κανείς…»

Κι αν, διαβάζοντας τα παραπάνω, αναγνωρίσατε λίγο ή πολύ τον εαυτό σας, μην ντρέπεστε και μη φοβάστε. Τελικά δεν είστε και τόσο μόνοι όσο νομίζετε! Απολαύστε το παιχνίδι!