Αδιέξοδο?

Ποιος φταίει για τις συνεχείς ήττες; Είναι θέμα ικανοτήτων ή κακής ψυχολογίας; Οι άντρες χάνουν και οι γυναίκες κερδίζουν..  Πόσο αρνητικά μπορεί,  το γεγονός αυτό να λειτουργήσει μέσα στην ομάδα;

Η πορεία της ελληνικής ομάδας δεν ήταν από την αρχή ενθαρρυντική. Ξεκίνησε απογοητευτικά και παρόλο που την δεύτερη εβδομάδα έδειξε να ανακάμπτει και να σημειώνει νίκες, η συνέχεια δεν ήταν καλή. Το πρόβλημα ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή.. οι Έλληνες  παίκτες δύσκολα σημειώνουν νίκες έναντι των Τούρκων. Αντίθετα οι γυναίκες της ελληνικής ομάδας υπερτερούν των αντίπαλων τους.

Δεν είναι τυχαίο που από την αρχή οι γυναίκες καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στον πίνακα των στατιστικών, ενώ οι άντρες τις τελευταίες. Έχουν οι Ελληνίδες να αντιμετωπίσουν ευκολότερες αντιπάλους; Οι άντρες της ομάδας δυσκολότερους; Είναι απλά θέμα δύναμης και ικανοτήτων; Εμπειρίας όπως ειπώθηκε από τους ίδιους στην αρχή;

Έχουμε ξαναδεί στο Survivor μια ομάδα να έχει σερί ήττες.. να δοκιμάζεται.. αλλά κάποια στιγμή να βρίσκει την δύναμη και τον τρόπο να το αντιμετωπίσει. Να καταφέρνει να αλλάξει την ψυχολογία της και να έχει θετικό αποτέλεσμα. Όλοι μαζί χάνουμε, όλοι μαζί κερδίζουμε, αυτό δεν είναι το motto μιας ομάδας ενωμένης; Εδώ όμως μόνο η μισή ομάδα χάνει..

Οι άντρες γνωρίζουν σχεδόν μόνο ήττες. Οι νίκες που έχουν προέρχονται ως επί το πλείστον από τα παιχνίδια που παίζουν ζευγάρια με τις συμπαίκτριες τους. Τα έπαθλα που κερδίζει η ομάδα οφείλονται και αυτά στις νίκες των γυναικών. Πόσο  ρίχνει αυτό την ψυχολογία τους; Σε συνδυασμό μάλιστα ότι δεν είναι ένα απλό παιχνίδι? ότι είναι αντιμέτωποι με μια άλλη χώρα? ότι γνωρίζουν πόσο θα κριθούν από το ελληνικό κοινό;

Το άγχος , η γκρίνια και τα νεύρα που φέρνουν οι συνεχείς ήττες φαίνονται και στην παραλία. Στην ένταξη δύο νέων μελών , στο γυναικείο κομμάτι  δεν δημιουργείται κανένα  πρόβλημα.. αντίθετα στους άντρες βλέπουμε παρεξηγήσεις, ειρωνείες και προσβολές.. Φταίει ο χαρακτήρας του νέου παίκτη; Φταίει η ψυχολογία των παλιών; Το αποτέλεσμα όμως συνεχίζει να είναι ίδιο..  ήττες, απλώς  με διαφορετική δικαιολογία.

Βλέπουμε παίκτες που έδειχναν ταχύτητα, νεύρο και ευστοχία όπως ο Παναγιώτης, ορμή και πάθος όπως ο Τόνι, συγκέντρωση και ψυχραμία όπως ο Νίκος, να πέφτει συνέχεια η απόδοση τους. Η αίσθηση της ήττας , της ευθύνης, της υπερίσχυσης των γυναικών  στον αγωνιστικό χώρο φέρνει διαπληκτισμούς και αναστάτωση σε όλη την ομάδα.Η κακή ατμόσφαιρα  μεταφέρεται από τον αγωνιστικό χώρο στην παραλία και το αντίστροφο. Οι ήττες φέρνουν και άλλες ήττες..

Ποια μπορεί να είναι η λύση;  Η έξοδος παικτών που είναι φανερό ότι δεν μπορούν; Οι δύο χαμένες ασυλίες μας έδειξαν ότι δεν ψηφίζουν αγωνιστικά, δεν έχουν καταλάβει τι μπορεί να βοηθήσει την ομάδα τους. Η είσοδος νέων παικτών; Κάποιου που θα καταφέρει να τους εμψυχώσει; Να διώξει τον φόβο τους για την αποτυχία;

Σίγουρα δεν βοηθούν οι δικαιολογίες για τις ήττες, οι εγωισμοί, οι λογομαχίες και οι ανταγωνισμοί για  συμμετοχές σε αγώνες.. Ο κατήφορος που έχει πάρει η ελληνική ομάδα θα σταματήσει μόνο όταν αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους και βρουν το ψυχικό σθένος να δει ο καθένας τα δικά του λάθη.. Μόνο όταν αποφασίσουν να γίνουν ομάδα.. αλλιώς οι ήττες θα φέρνουν καυγάδες και οι καυγάδες νέες ήττες.. Πρέπει να βγουν από το αδιέξοδο..

Αλλωστε οι νικητές δεν κάνουν διαφορετικά πράγματα, απλώς κάνουν τα πράγματα διαφορετικά.