Οι παρενέργειες των ανατροπών

Είχε δεν είχε η παραγωγή κατάφερε με την ανάμειξη των ομάδων να διχάσει και πάλι το τηλεοπτικό κοινό. Καινούριο χρωματολόγιο, με άσπρη και μαύρη ομάδα αυτήν τη φορά… Της Ελλάδος τα παιδιά χωρίστηκαν, οι ισορροπίες ανατράπηκαν και τα δεδομένα άλλαξαν.

Δύο ελληνοτουρκικές ομάδες, λοιπόν, δημιουργούνται λίγο πριν από την ένωση. Οι περισσότεροι τηλεθεατές έχουν ήδη ταχθεί στο πλευρό κάποιας από τις ομάδες αυτές. Άλλοι, πάλι, επειδή οι αγαπημένοι τους παίκτες είναι πια αντίπαλοι στον αγωνιστικό χώρο, περιμένουν τη στιγμή που το παιχνίδι θα γίνει ατομικό για ν’ απαλλαχτούν από το δίλημμα: άσπρο ή μαύρο;

Όπως και να έχει πάντως, η σύσταση των νέων ομάδων φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα. Η μαύρη ομάδα της Κατερίνας Δαλάκα αποτελείται από δυνατούς παίκτες, οι οποίοι είναι ταυτόχρονα ήπιοι χαρακτήρες. Αποτελεσματικότητα στα αγωνίσματα και αρμονία στη συμβίωση ήταν τα κριτήρια της αρχηγού.  Εξαίρεση η επιλογή του Ατακάν που βασιζόταν, απ’ ό,τι καταλάβαμε, στην αμοιβαία συμπάθεια ή (ίσως) και σε κάτι περισσότερο…

Απ’ την άλλη, η Σεντά Οτζάκ έχει συσπειρώσει στην άσπρη ομάδα της τους πιο αντιδραστικούς και εκρηκτικούς χαρακτήρες, όπως τον Τόνι, τον Χικμέτ, τον Μπόρα και τη Σαμπριέ, που μέχρι τώρα πρωταγωνίστησαν πολλές φορές σε καβγάδες με αποτέλεσμα τη διατάραξη της ησυχίας και τη δημιουργία προβλημάτων στις σχέσεις των παικτών. Μία εξέλιξη που δεν την περιμέναμε  ήταν η συμφιλίωση του Τόνι και του Χικμέτ, οι οποίοι πριν από λίγο καιρό είχαν συγκρουστεί έντονα. Προφανώς το κοινό συμφέρον τούς έφερε κοντά και τώρα υποστηρίζει σθεναρά ο ένας τον άλλο.

Δυσάρεστη συνέπεια της ανάμειξης των παικτών θεωρείται και το ότι απομακρύνθηκαν άτομα τα οποία ήταν πια φίλοι, τόσο στην τουρκική όσο και στην ελληνική ομάδα. Το λεγόμενο «Δεληγιάννειο», αποτελούμενο από την Κατερίνα, την Αφροδίτη και τη Δήμητρα, είναι πλέον παρελθόν. Η Ρία χωρίστηκε από την Ελπίδα, ο Νίκος από τον Παναγιώτη, η Σεντά από τη Σουντέ, ενώ ο Οκάι προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση χωρίς τη συντροφιά του Γιουσούφ… Οι φιλίες δοκιμάζονται αφού ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και η επιρροή της καινούριας ομάδας καταλυτική. Βέβαια, η δύναμη ενός φιλικού δεσμού αποδεικνύεται σε βάθος χρόνου και έξω από το παιχνίδι.

Μέχρι σήμερα η άσπρη ομάδα –παρά το γεγονός ότι περιλαμβάνει παίκτες που σε γενικές γραμμές δεν έχουν δείξει το καλύτερο αγωνιστικό τους πρόσωπο– έχει αποδειχτεί δυνατότερη αφού υπερίσχυσε της μαύρης στα αγωνίσματα πετυχαίνοντας συνολικά επτά νίκες έναντι δύο νικών της δεύτερης. Η αλήθεια είναι πως αυτή η έκβαση μας εξέπληξε  αφού με την πρώτη ματιά οι παίκτες της μαύρης ομάδας έχουν στο σύνολό τους πολύ καλές επιδόσεις.

Άραγε, η αποχώρηση της Μελίσα, μιας σχετικά αδύναμης παίκτριας, θα αλλάξει τα δεδομένα; Μήπως η τακτική της άσπρης ομάδας είναι καλύτερη και τα ματσαρίσματά της πιο σωστά μελετημένα; Μήπως η δύναμη του Χικμέτ βοήθησε περισσότερο, αποδεικνύοντας ότι η εμπειρία και η πετυχημένη στρατηγική είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη νίκη; Θα συνεχίσει να επικρατεί η γενικότερη σύμπνοια, η συνεργασία και η καλή διάθεση που παρατηρείται; Το μέλλον θα δείξει.

Τελικά, το Survivor είναι το παιχνίδι των ανατροπών. Ανατροπές στους κανόνες, ανατροπές στις σχέσεις, ανατροπές στους χαρακτήρες και στη συμπεριφορά. Τόσες ανατροπές, που πολλές φορές νομίζουμε πως παρακολουθούμε δύο ή και περισσότερα παιχνίδια με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Σίγουρα οι αλλαγές αυτές δεν επηρεάζουν μόνο τους παίκτες αλλά και τη δική μας κρίση και στάση απέναντι σε πρόσωπα και γεγονότα. Μήπως, λοιπόν, η πεποίθηση ότι το τηλεοπτικό κοινό έχει τον τελευταίο λόγο είναι απλώς μια ψευδαίσθηση;